چای تا قرن هفدهم که تجارت جهانی ایجاد شد در غرب رایج نشد، دامنه وسیع تجارت چای را در امتداد جاده ابریشم به روسیه و خاورمیانه آورد.
یک مبلغ پرتغالی پس از اتمام کار در چین، چای را به اروپا آورد، شرکت هند شرقی هلند تحویل اولین محموله های عمده چای از آسیا را در سال 1610 آغاز کرد.
در حالی که چای خشک ایرانی گفته می شود در غرب سر و صدا ایجاد می کند، هنوز هم تا حد زیادی یک کالای لوکس بود.
عمدتاً در شهرهای بزرگ اروپایی مانند پاریس و لندن محدود به اشراف بود. منشأ عجیب و غریب چای آن را نشانه ای از نخبگان بودن نوشنده بود.
50 سال دیگر نگذشته بود که چای در قهوه خانه های محلی در سراسر لندن ظاهر شد. توماس گاراوی موسس اولین فروشگاه چای بریتانیایی موفق بود. او برگ های چای وارداتی توسط شرکت هند شرقی هلند را می فروخت
با افزایش تقاضا برای چای، شرکت هند شرقی بریتانیا خود را به عنوان رقیب مستقیم شرکت هند شرقی هلند معرفی کرد، این شرکت برای مقابله با انحصار چای چین، مزارع چای در ماکائو و هند ایجاد کرد.
کارشناسانی از چین به هند آورده شدند تا به انگلیسی ها و مردم محلی نحوه برداشت و تولید نوشیدنی را آموزش دهند.
در سال 1823، مناطق آسام و دارجلینگ هند مقادیر زیادی چای تولید می کردند. املاک چای ساخته شد و به زودی گیاهان چای بر دامنه تپه های غلتشی تسلط یافتند.
چای به طور طبیعی در زمانی که مستعمره بود از بریتانیا به ایالات متحده راه یافت. امروزه صنعت چای به طور تصاعدی طعم ها و انواع موجود را افزایش داده است.
چای دیگر فقط از برگ های یک گیاه به دست نمی آید. دم کرده‌هایی از ادویه‌ها و گیاهان، گل‌ها و میوه‌ها وجود دارد، همه به این دلیل است که یک روز، هزاران سال پیش، یک برگ چای در ظرفی آب افتاد.
