ممکن است فکر کنید که کف‌پوش‌های کفش کلارک تبریز شما تمیز هستند، اما هرگز کاملاً عاری از میکروب نیستند.
میگوئل کونا، متخصص پا و مشهور نیویورکی، می گوید که بدون کفش، ما را در برابر عفونت های ناشی از قارچ ها و باکتری ها آسیب پذیر می کند.
آنها می توانند روی پوست و ناخن ها تأثیر بگذارند و بوی نامطبوع ایجاد کنند و ناخوشایند هستند.
اگرچه جوراب و دمپایی گرم و دنج است، اما جوراب ها و دمپایی ها نیز می توانند باعث عرق کردن پاها شوند و دوباره در را به روی قارچ ناخن باز کنند.
یکی دیگر از تأثیرات آشکار اما کمتر جدی راه رفتن بیش از حد پابرهنه، دیدن پاشنه های ترک خورده وحشتناکی است که همیشه کثیف به نظر می رسند. آنها می توانند آنقدر عمیق بشکنند که زخم شوند. اصلا زیبا نیست.
در سال 2008 تعدادی میکروبیولوژیست از دانشگاه آریزونا بقایای موجود در کف کفش را مورد مطالعه قرار دادند. آنها چیزهای وحشتناک زیادی را در کف این کفش‌ها کشف کردند، مانند کپک، مواد مدفوع، E.coli و گرده گل، از جمله موارد ناخوشایند دیگر.
اگر چه اگر با کفش هایی که به تازگی در جستجوی گنج میکروب بوده اند، در اطراف خانه خود یورتمه سواری کنید، ممکن است قرار گرفتن در معرض میکروب ها، خاک، قارچ ها و باکتری ها افزایش یابد، احتمالاً بیمار نخواهید شد.
سیستم ایمنی بدن ما را از ابتلا به بیماری های جدی ناشی از میکروب هایی که از طریق کفش هایمان منتقل می کنیم، محافظت می کند.
بنابراین این سوال پیش می آید: چه نوع کفشی در خانه بپوشیم؟ در اینجا چند فکر وجود دارد:
آنها باید حمایت کنند. اگر بتوانید دمپایی یا کفش را از وسط خم کنید، هیچ تکیه گاه قوس وجود ندارد، بنابراین خوب نیست.
پاهای شما باید قادر به نفس کشیدن باشند. رطوبت به باکتری ها و قارچ ها اجازه رشد می دهد، بنابراین کفشی را انتخاب کنید که باعث تعریق پاهای شما نشود.
کفش های داخلی خود را به شدت در داخل خانه نگه دارید، حتی اگر از کفش های کتانی یا دویدن استفاده می کنید.
سلول های پوست پای ما نیز دائماً می ریزند. پس از مدتی، این سلول های مرده انباشته شده ممکن است بوی نامطبوعی از خود پخش کنند که احتمالاً ناشی از قارچ است. سپس نوبت به یک جفت جدید می رسد.
