اتصالات یا لوله و اتصالات اهنی در سیستم‌های لوله برای اتصال بخش‌های مستقیم لوله یا لوله، تطبیق با اندازه‌ها یا اشکال مختلف و برای اهداف دیگری مانند تنظیم (یا اندازه‌گیری) جریان سیال استفاده می‌شود.
این اتصالات در لوله کشی برای دستکاری انتقال آب، گاز یا زباله های مایع در محیط های خانگی یا تجاری، در سیستم لوله ها یا لوله ها استفاده می شود.
اتصالات (به ویژه انواع غیر معمول) برای نصب به پول، زمان، مواد و ابزار نیاز دارند و بخش مهمی از سیستم های لوله کشی و لوله کشی هستند.
شیرها از نظر فنی اتصالات هستند، اما معمولاً به طور جداگانه مورد بحث قرار می گیرند.
موادی که لوله با آن تولید می شود اغلب مبنای انتخاب لوله است. مواد مورد استفاده در ساخت لوله عبارتند از:
کربن (CS) و فولاد گالوانیزه
فولاد کربن تست شده (ITCS)
فولاد کربنی با دمای پایین (LTCS)
فولاد ضد زنگ (SS)
آهن چکش خوار
فولاد کروم مولیبدن (آلیاژی) (به طور کلی برای خدمات در دمای بالا استفاده می شود)
فلزات غیرآهنی (شامل مس، اینکونل، بی رنگ و مس نیکل)
غیر فلزی (شامل آکریلونیتریل بوتادین استایرن (ABS)، پلاستیک تقویت شده با الیاف (FRP)، پلی وینیل کلرید (PVC)، پلی وینیل کلرید کلر (CPVC)، پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) و شیشه سخت شده؛ پلی بوتیلن نیز استفاده شده است. ، اما اکنون در آمریکای شمالی به دلیل قابلیت اطمینان ضعیف ممنوع است).
بدنه اتصالات لوله و لوله اغلب همان مواد پایه لوله یا لوله متصل است: مس، فولاد، PVC، CPVC یا ABS. هر ماده ای که توسط قوانین لوله کشی، بهداشتی یا ساختمانی مجاز است (در صورت لزوم) ممکن است استفاده شود، اما باید با سایر مواد موجود در سیستم، سیالات منتقل شده و دما و فشار داخل (و خارج) سیستم سازگار باشد.
اتصالات برنجی یا برنزی در لوله کشی و لوله کشی مسی رایج است. مقاومت در برابر آتش، مقاومت در برابر زلزله، ناهمواری مکانیکی، مقاومت در برابر سرقت و عوامل دیگر نیز بر انتخاب لوله و مواد اتصال تأثیر می‌گذارند.
